....กำลังใจก็ด่วนจากไปเสียแล้ว ทั้งหมดที่ผมรู้สึกได้มีแต่ปวดร้าวกับโกรธแค้นเท่านั้น ไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้คนใจร้ายทำไปได้ลงคอผมเองเคยสูญเสียคนที่เป็นเพื่อนมาก่อนก็จรง แต่ครั้งนี้มันต่างกันนัก เพื่อนรักที่สุดมาจากผมไปด้วยน้ำมือของเขาเองโดยไม่มี,ใครคาดฝัน ผมจึงยังมืคำถามค้างคาในใจมากมายที่ยังไม่ได้รับคำตอบเมฆครึ้มรวมตัวกันในวันนั้นแห่งเดือนมิถุนายน คงอีกหลายเดือนกว่าเมฆหมอกจะเริ่มผ่านพ้นไป ทว่าในคาคืนนั้นผมไม่รู้จริง ๆว่ามันจะมีวันลอยพ้นไปได้หรือไม่ ผมไม่มีความหวังเลยจริงๆผมจากบ้านของอัลเบิร์ต เครื่องดักฟังในรถยนต์ มาโดยกำจดหมายของเขาไว้ในมือแน่น เพื่อนคนหนึ่งเป็นคนขับรถพาผมมาส่งบ้าน บ้านหลังนั้นเป็นเสมือนที่พักใจของผมมาตลอด ทั้งบ้านมืแต่ของสะสมอันลํ้าค่า ทั้งภาพถ่ายและความทรงจำ ผมเดินวนไปทั่วอพาร์ตเมนต์เป็นชั่วโมง ๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมหลงทางท่ามกลางความทรงจำ ณ ยามที่ผมต้องการอัลเบิร์ตมากที่สุด เขากลับทอดทิ้งผมไป ก็ตัวเขาเป็นเพียงคนคนเดียวในโลกที่ผมจะโทร.หาขอความช่วยเหลือและขอคำปลอบโยนได้ ณ ยามนี้ที่ผมต้อง'การเพื่อนรักมากที่สุด แต่นึ่เขากลับจากไปแล้ว ผมเฝ็าร้องไห้และเดินวนไปมา ไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ที่สุดก็หมดแรง ผมล้มตัวลงบนเตียงผมสูดลมหายใจสึกหลายครั้งครา
แต่ใจไม่นึ่งและหลับไม่ลง ได้แต่นอนมองเพดาน ทั้งเหน็บหนาวและอ้างว้างนักประมาณตีหนึ่งผมก็รู้สึกหนาวเยือกขึ้นมา ที่จริงมันเป็นคืนร้อนของแคลิฟอร์เนีย แต่ทันใดนั้นผมกลับรู้สึกหนาวมากลัมผัสได้เลยว่าอัลเบิร์ตอยู่ใกล้ๆ แล้วด้วยเหตุผลบางอย่างมันสัญญาณรักทำให้ผมกลัวแทบตาย ผมพุ่งข้ามเตียง คว้าโทรศัพทํโทร.หาแชรอนผมปลุกเธอตื่นจากหลับลึก ตัวผมสั่นเทิ้มไปหมดผมพูดไปว่า “แซรอน ผม1ว่าอัลเบิร์ตเขามาหาผมแล้วละ”เธอรู้เลยว่าผมกลัวจับใจ“เธอไม่ต้องกลัวไปนะ” แชรอนตอบมา “อัลฌิร์ตเค้ารักเธอเค้าไม่มีวันทำร้ายเธอหรอกจ้ะ”คำพูดของเธอเป็นคำที่ผมอยากได้ยินเปิะ แค่ไม่กี่คำพูดเรียบง่ายนั้นเองที่ช่วยปลอบให้ผมสบายใจขึ้น ใจเย็นลงได้ทันควันผมขอบคุณเธอ บอกราตรีสวัสดิ้แล้ววางหู ดักฟังโทรศัพท์ ลงกับแป้นไม่ถึงวินาที ผมก็สัมผัสความร้อนวาบ แล้วรู้เลยว่าอัลเบิร์ตมาอีกแล้ว กล้ามเนื้อผมขยับไม่ได้เลยแม้แต่กระทั่งกะพริบตาผมสงบใจและผ่อนคลาย ไม่รู้สึกว่าปวดร้าวกายหรือใจเลยตอนที่เขามา ชั่วขณะต่อมาความเศร้าใจของผมก็ละลายหายจนหมดสิ้นระหว่างการที่เรามีสติรู้ตัวกับไม่รู้ตัวเลยนั้นมันต่างกันเยอะเลยครับ ตอนนั้นผมมีสติร้อยเปอร์เซ็นต์ ตื่นเต็มตาเลยด้วย ไม่ไค้อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นเหมือนเวลาคนเรากำลังเคลิ้มจะหลับผมเหมือนตัวละครที่โจดี้ พ่อสเตอร์เล่นในหนังเรื่อง Contact*เลย‘หนังไซไฟชั้นเยี่ยม ปีมือกำกับของ Robert Zemeckis ทำจากนิยายวิทยาศาสตร์ของคาร์ล ซาแกน ยอดนักเขียน นักดาราศาสตร์เอกของโลก โจดี้ ฟอสเตอร์ แสดงนำเป็นนักวิจัยโครงการเซติ (สำรวจชีวิตทรงภูมิปัญญานอกโลก) ที่ถูกส่งไปไนแคปรุเสอวกาศและเจอกับมนุษย์ต่างดาวที่แฝงมาในรูปของพ่อที่เธอรัก ประสบการณ์ของเธอไม่มืหลักฐานภาพหรือเสืยงใด ๆ มายืนยัน เธอจึงถูกตั้งคณะกรรมการสอบสวนอย่างหนักเพื่อไห้เธอยอมรับว่า
สิ่งที่เธอประลบนั้น “เพ้อไปเอง” Contact เป็นหนังไชไพ่ ที่แฝงความเป็น spiritual สูงมาก โดยแนวคิดแบบจตวิญญาณแฝงมากับตัวละครพระเอกที่เป็นนักธรรม และคนรักของนางเอก แสดงโดยแมทธิว แมคคอนาฮีย์.โจเอล รอธสไ'ชล''ล คือไม่มีหลักฐานอื่นมายืนยันนอกจากเรื่องจากปากผมเอง ผมไม่เคยนึกถึงเลยว่าอัลฌิร์ตจะติดต่อกับผม ก่อนเขาจะตาย เรื่องปรัชญาจิตวิญญาณยังเป็นแนวคิดที่จับต้องไม่ได้อยู่เลย เครื่องดักฟังระยะไกล แต่ตอนตี 2 ของวันที่ 2 มิถุนายน 1994 ผมได้รับประสบการณ์ทางวิญญาณแบบจะจะเลยทีเดียวแสงสว่างโปร่งใสปรากฏขึ้นเหนือเตียงของผม เป็นแสงบางๆ คล้ายม่านบังมันมองดูเหมือนเปลวควันที่ลอยจากไฟเทียนห้องของผมมีดมาก ม่านกันแสงปิดสนิท ในห้องไม่ได้เปิดไฟดวงไหนเลย หมอกแสงนั้นล่องลอยอยู่เหนือตัวผม แล้วก็เหมือนเดิมอีก คือผมรู้สึกถึงคำพูดของอัลเบิร์ตได้เลย ไม่ใช่ได้ยินเสียงแต่เป็นการรู้สึกได้อย่างชัดเจน เป็นคำที่ชัดและแรงมาก เขาเริ่มคำด้วยคำถามว่านายรู้ใช่มั้ย ว่านี่เราเอง?ผมตอบไม่ได้ เคลื่อนไหวก็ไม่ได้ แต่กลับรู้สึกสบายราวกับเป็นเด็กน้อยนอนหลับตาพริ้ม ผมรู้สึกเหมือนตัวเองมีคนมากอดพะนอ ความปวดร้าวมลายสิ้น ผม1ได้'อยู่กับอัลเบิร์ตอีกครั้ง ลักพักหนึ่งผมก็ยกมือขึ้นได้แล้วโบกให้แสงนั้นเพื่อตอบว่ารู้ เป็นท่าโบกมือที่ผมเคยทำตอนเป็นเด็กน้อยอยู่เลย คือกวักนิ้วกำเข้าหาฝ่ามือตัวเองดีแล้ว นี่เพื่อนายนะ ไม่ใช่เพื่อเรา นายจำเป็นต้องได้สิ่งที่เรากำลังจะให้นาย เราให้นายได้ที่สุดเท่านี้ สัญญาณกันขโมย รักก่อน เพราะถ้ามากกว่านี้นายคงรับไม่ไหว ถ้านายรู้'เรื่องที'เรารู้ ตัวนายต้องแตกแน่นอนความคิด คำพูด รวมทั้งสารจากเขาไหลบ่าลงมาสู่ตัวผมแต่ละถ้อยคำต่างจากที่คิด การสื่อสารกันคราวนไม่เหมือนสิ่งใดที่ผมเคยเจอมาหรือเคยคิดจินตนาการไว้เลย จะหาคำพูดไหนมาอธิบายว่ามันให้ความรู้สึกอย่างไรยากมากเลยครับ ผมจ้องแลงนั้นอย่างจังงัง มองทะลุมันได้เลย มันเหมือนหมอกมากกว่าแลงผมฟังสาร ทึ่งงัน ตัวไม่เขยื้อน อัลฌิรัตบอกต่อไปว่านายจำเป็นต้องรู้เรื่องที่เรากำลังจะให้นาย มันไม่ถึงหัวเข็มหมุดของสงที่เราได้รู้ เป็นเหมือนโมเลกุลเล็กกระจ้อยร่อย น้อยกว่าธุลีของผงก่นของที่ที่เราอพู่ตอนนี้เสียอีก ทว่ามันจะช่วยประคองนายไปจนตลอดชีวิต แต่ด้วยความรัก ความไว้ใจ และการรู้จักตัวตนกันและกันของเรา จะทำให้นายเข้าใจได้เอง เราต้องพูดลัน ๆเพราะเราไม่มีเวลามากแล้วผมยังคงกระดิกกระเดี้ยตัวไม,ได้ ตาจับนิ่งอยู่ที่หมอกเรืองแสงเหนือเตียงอยู่ รู้สึกได้ว่าอัลฌิรัตไม่ได้มาลำพัง เขามืคนอื่นมากับเขาด้วย คอยช่วยแนะทางเขา และยังรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้รับเวลาจากภาวะระหว่างภพ การสื่อสารของเขาแรงขึ้นและเข้มข้นขึนยิงกว่าเดิมผมรู้สึกปลอดภัยและผ่อนคลาย แสงจางนั้นเป็นแสงจริงมันไม่เหมือนแสงใดๆ ที่ผมเคยรู้จัก เคยเห็น หรือแม้แต่เคย
เครื่องดักฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น