วันอังคารที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2558

3 ขั้นตอนในการรักษาคอมแอร์ และ วิธีการตรวจเช็คที่สามารถทำได้ง่ายๆ ตอนที่ 2

จนเย็นจึงออก วิธีใช้เครื่องอัดเสียง ไปหาข้าวในตลาดที่คนจอแจกินแล้ว คิดต้องข้ามฝังลาวลักพักหนึ่งดีกว่าเพื่อความปลอดกัย ให้เรื่องเงียบค่อยกลับ ที่ไหนได้ กำลังตักช้าวจะใส่ปากชายไม,คุ้นหน้าสามคน รี่เช้าหา ต้องถึงถลึ่งพรวดออกวิ่ง

ปะปนไปกับซาวบ้านทีกำลังจับจ่ายและซือฃองกันฝักใฝ่โชคเช้าช้างอีกครังสามคนนั่นไม่กล้ายิงกลัวถูกคนอื่นเช้าหรืออาจไม่เห็นเพราะคนแออัดมาก เครื่องอัดเสียงสัมภาษณ์งาน ไปชุ่มยังตึกร้างนอกตลาด รอจนมืด ย่องออกไปท่าเรือหวังข้ามฟากต้องถอยหลังกรูด ตำรวจแน่ทั้งในและนอกเครื่องแบบ สิบกว่าคนอาวุธครบมือ อาตมาเดินเลียบตามชายฝังหาเรือลักลำไม,มี กำลังลังเลอยูริมโขง จะทำอย่างไรดีอยู่พักหนื่ง ไม่น่าเชื่อนะโยม ตำรวจไม่ทราบเดาได้อย่างไรว่าเป็นอาตมา ตะโกนแต่ไกลให้หยุดนิ่งๆ คราวนี้เหมือนในหนังเลยคุณเอ๋ยตัดสินใจเด็ดเดี่ยว ตายเอาดาบหน้า พุ่งลงแม่น้ำโดยไม่หวาดกลัวอะไรแล้วถอดรองเท้าได้ว่ายตามกระแสที่เชี่ยวกราก ดีแต่ว่ามันมืดสนิท ตำรวจมองไม่เห็นไปทางไหน ยิงสุ่มลงมาเหมือนกันแต่คนละทางกับที่เรากำลังว่ายเครือข่ายได้

ตามกระแสนำ ลอยคอจนประมาณครึงแม่นำเห็นจะได้ เรือหางยาวผ่านมาอย่างน่าอัศจรรย์จึงยกมือขอความช่วยเหลือ สปอตไลต์จากเรือคงเห็นชัดเจนเบาเครื่องให้ชะลอแลหยุดลง อาตมาจึงจับกราบโหนตัวขึ้นไปมองที่ฝังของไทยหางยาวเหมือนกันกำลังออกมาลองลำคนเต็มเพียบได้ยกมือไหว้คนขับและว่า “ผมหนีตำรวจช่วยฝงมีงโน้นหน่อย” เครื่องอัดเสียงราคา ชี้ที่ฝังลาว ต้องขอบคุณผู้นั้น เร่งเครื่องเบนหัวยังฝังตรงข้ามกับประเทศไทยทันที โล่งอกเมื่อโดดแผล็วขึ้นฝัง กล่าวขอบคุณอีกครั้ง ผู้ชับเรือไม่ไยดีกับคำของอาตมานำหางยาวแล่นออกไปตามแนวชายฝังด้านลาว กลับมองทางตำรวจที่ตามคงเห็นหมดโอกาสแล้วจึงหันหัวเรือกลับเข้าฝัง เดินขึ้นไปบนถนนทั้งยังเปียกปอน ไม,เคยเหยียบย่างเลยลาว จึงงงอยู่เหมือนกันจะไปทางไหนเดินเรื่อยเฉื่อยคนแทบไม่มืเลยคืนนั้นจนถึงยังวัดแห่งหนึ่ง ก็นึกเอาละนั่งหลับคอยให้สว่าง ต้องเข้าเมืองหาโรงแรมพักท่านหยุดเอื้อมหยิบน้าชาไปจิบ จึงถาม “ไม่โกธเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือที่ยิงเมียกับลูก ทั้งที่มีคนร้องห้ามแล้ว”พระสินมองออกไปนอกกุฏิ ผมสังเกตท่านไม่แสดงกิริยา เครื่องอัดเสียงนักข่าว โกรธหรือเสียใจเท่าใดนัก ยิ้มเล็กน้อยขณะวางถ้วยน้าชา พูดขึ้น ตายังมองข้างนอก“เวรกรรมมันมีจ่รืงนะโยม”ผมก็ว่า “เชื่ออย่างนั้น” แล้วถามต่อ “อยู่เวียงจันทน์นานไหมครับ”ท่านสินตอบเสียงเรียบ “ไม่นานหรอกเพียงแค่หกเดือน” ความทุกข์มันเกิดทั้งกายและใจ เงินล้านนึงหากไม,ได้ทำอะไร เกือบจะหมดทีเดียว ก็

เครื่องอัดเสียง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น